من (17 ساله، دختر) علاقمند هستم تا در آینده مادر شوم. اما خانواده من این مسئله را نمی‌خواهد. من با یادگیری مسائل جدید مشکل دارم. به همین دلیل هم اجازه این کار را ندارم. اما به نظرم ناعادلانه است. آیا واقعاً اجازه ندارم تا در آینده مادر شوم؟

شاید بخواهید با خانواده خود در این باره صحبت کنید.
برای این کار می‌توانید کمک بگیرید.
شاید فرد بالغی که به او اعتماد دارید بتواند به شما کمک کند.
در این مورد پایگاه‌های مشاوره نیز می‌توانند به شما کمک کنند.

در کشور آلمان هر زنی اجازه دارد مادر شود.
البته هیچ الزامی در مادر شدن وجود ندارد.
تصمیم در این باره راحت نیست.
شما هنوز بسیار جوانید.
برای این تصمیم‌گیری زمان زیادی در اختیار دارید.
مشکلی ندارد که شما برای این مسئله به خود زمان بدهید.

پایگاه‌های مشاوره می‌توانند به شما در تصمیم‌گیری نیز کمک کنند.
اگر زمانی مادر شوید، یعنی:
برای همیشه مادر هستید.
مادر بودن آسان نیست.
برای این مسئله می‌توانید مورد پشتیبانی قرار گیرید:
http://www.behinderte-eltern.de/Papoo_CMS/index.php?menuid=98
یک کودک احتیاج به زمان زیاد داشته و هزینه‌ دارد.
فرزند شما باید حال خوبی داشته باشد.
فرزند شما باید خوشبخت باشد.
این عالیست که انسان‌ها به شما در این مسیر کمک کنند.

دوست پسر من علاقه دارد که اسپرم (منی) او را قورت بدهم (بخورم). اسپرم دقیقاً چیست؟ آیا انسان واقعاً می‌تواند آن را قورت بدهد؟

اسپرم مایعی چسبناک است.
این مایع از آلت تناسلی مرد خارج می‌شود.
در صورت إِنزال، مایع منی (اسپرم) از آلت تناسلی مرد خارج می‌شود.
در اینجا می‌توانید مطالعه کنید که إِنزال چیست:

https://refu-tips.de/en/my-friend-told-me-that-he-ejaculated-what-does-that-mean/

زمانی که اسپرم را قورت می‌دهید، حامله نمی‌شوید.
اما از طریق اسپرم امکان انتقال بیماری‌ها وجود دارد.
همچنین زمانی که اسپرم قورت داده می‌شود.
اگر از سالم بودن دوست پسر خود مطمئن نیستی:
بهتر است که اسپرم او را قورت ندهی.

مَزِّه‌اش برای افراد متفاوت است.
بعضی‌ها مَزِّه‌یِ آن را می‌پسندند.
و برای بعضی دیگر اصلاً خوشایند نبوده و حتی نفرت‌آور است.
هر دو مورد عادی است.

هیچ الزامی برای شما در قورت دادن اسپرم وجود ندارد.
و هیچ کس اجازه ندارد شما را به قورت دادن اسپرم مجبور کند.
حتی اگر دوست پسر شما باشد.

من (16 ساله، پسر) روی ویلچِر می‌نشینم. به دیدن دوستان علاقه دارم. آنها می‌گویند: من نمی‌توانم رابطه جنسی داشته باشم. آنها می‌گویند که این مسئله به دلیل ویلچِر است. من یک مرد واقعی نیستم. مطمئِن نیستم. آیا این مسئله درست است؟

خیر، درست نیست.
مرد “واقعی” وجود ندارد.
انسان‌ها متفاوت هستند – مردها و جوانان نیز همینطور.
یک مرد می‌تواند بزرگ یا کوچک باشد.
یک مرد می‌تواند مردها یا زن‌ها را دوست داشته باشد.
یک مرد می‌تواند دارای ویلچِر باشد.
هر مردی با دیگری فرق می‌کند.
مشکلی ندارد که دارای ویلچِر هستی.

حتی در رابطه جنسی این موارد وجود دارند:
روش‌های زیادی در رابطه جنسی وجود دارند.
مُقارِبَت تنها یکی از روش‌هاست.
مقاربت یعنی آلت جنسی در واژن و یا باسن قرار می‌گیرد.
برای رابطه جنسی راه‌های زیاد دیگری نیز وجود دارند.
آنچه برای هر دو طرف حس خوبی به همراه داشته باشد، همان درست است.

ابتدا کشف کن: دوست داری کُجای بدنت مورد لمس قرار گیرد؟
صادقانه به دوست دختر یا پسر خود بگو، که چگونه لذت می‌بری.
از او نیز بِپُرس، که چگونه لذت می‌برد.
شما می‌توانید به صورت دو نفره برای یکدیگر احساس‌های زیبایی را ایجاد کنید.

من (17 ساله، پسر) از خودم می‌پرسم: آیا می‌توانم از یک کاندوم دوبار استفاده کنم؟

خیر، این کار ممکن نیست.
در صورتی که کاندوم را برای با دوم روی آلت تناسلی خود بکشید:
این احتمال وجود دارد که اسپرم به لایه بیرونی کاندوم راه یابد.
از این طریق اسپرم می‌تواند به واژن زن راه پیدا کند.
در این صورت، زن می‌تواند حامله شود.

چندین پیشنهاد خوب برای شما داریم:
فقط کاندوم‌هایی را استفاده کنید که دارای بسته‌بندی هستند.
در موارد زیر اجازه استفاده از کاندوم را ندارید:
اگر بسته‌بندی دچار مشکل باشد.
یا اگر خود کاندوم دچار مشکل باشد.
یا اگر تاریخ استفاده به اتمام رسیده باشد.

اگر إِنزال (خارج شدن منی) داشته‌اید.
یا اگر کاندوم را مجدد از روی آلت تناسلی خود جدا نموده‌اید.
اگر کاندوم به دُرُستی روی آلت تناسلی شما جای نگرفته است.
در این صورت کاندوم را دور بیندازید.

شما می‌توانید چنیدن کاندوم خریداری کنید.
در داروخانه و یا فروشگاه‌های لوازم بهداشتی، کاندوم‌های ارزان قیمت وجود دارند.
خریدن کاندوم بسیار عادّی است.
به این وسیله نشان می‌دهید که مسئولیت‌پذیر هستید.
این کار نباید برای شما خجالت‌آور باشد!

دوست من (17 ساله) بر اثر قطع نخاع فلج است. او دیروز برای من تعریف کرد: مادرش موهای ناحیه تناسلی او را برایش با ‌تراشیدن اصلاح می‌کند. این بدلیل احکام پاکیزگی در دین اسلام است. این یعنی چه؟ آیا واقعاً مهم است که او تراشیده شود؟

احکام پاکیزگی یعنی، تمیزبودن همانگونه که دین آن را تعیین کرده است.
دین اسلام می‌گوید: یک مسلمان، چه زن و چه مرد، باید در هنگام نماز پاکیزه باشد.
دوست شما دچار معلولیت فیزیکی است.
شاید حتی نماز هم نتواند بخواند.
اگر می‌تواند نماز بخواند:
پس شاید بتواند خودش نیز کار تراشیدن برای اصلاح را انجام دهد.

اگر مذهبی است، می‌تواند به مقررات عمل کند.
او می‌تواند در مورد این مسئله به تنهایی تصمیم‌گیری کند.
او همچنین می‌تواند به تنهایی تصمیم بگیرد که آیا تمایل به تراشیده شدن دارد یا نه.
اما اگر خود را نتراشد هم، یک مسلمان بد نیست.
شاید برای او، تراشیدن توسط مادرش خوشایند نباشد.
او می‌تواند تصمیم‌گیری کند: چه کسی اجازه دارد او را اصلاح کند؟

مهم این است: دوست تو دارای حقوقی شخصی است.
برای مثال یک حق شخصی می‌تواند این باشد:
او اجازه دارد خودش در مورد بدنش تصمیم‌گیری کند.
هیچ کس اجازه ندارد تا او را وادار به انجام کاری که برایش ناخوشایند است کند.
حتی اگر به دلیل معلولیتش باشد.